Folisofie… wat een gekke titel voor een blog. Het is heel simpel: ik heb van filo foli gemaakt. Ik verwijs ermee naar het Engelse 'folly', dat 'gekheid' betekent. Met andere woorden, ik ga hier wat zitten, staan, liggen en lopen filosoferen alsof ik een vriend ben van de gekheid. Dat ga ik doen, want in gekheid kan ook wijsheid gevonden worden. En gek doen over dingen werpt een frisse blik op de zaken. Zo werkt humor, zo werkt ook de indruk van iets van iemand van een andere cultuur op ons in.
Filosoferen is gek doen. Filosoferen is gek doen, want je bekijkt dingen op een niet-alledaagse manier. En dat wat niet alledaags is, niet 'normaal', als norm geldt, dat is toch soms wat raar, abnormaal, bijna. En filosofen, amateur-gekken, hebben het goed: ze mogen de gekste dingen zeggen en bedenken en zich dan rechtvaardigen met hun statuut: 'maar ik ben filosoof', trots het laatste woord benadrukkend. Het is al niet veel anders dan iemand die iets geks zegt en wanneer zijn gekheid de gemoedsrust der normalen verstoord, kan hij kiezen om eraan toe te voegen: 'maar ik ben gek'. Spoedig zullen de normalen gesust zijn, dat ze die gedachtengang die hoeven te kunnen volgen. Kunnen, willen… het kan een opdracht zijn.
In mijn blog Folisofie ga ik filosoferen over wat dan ook mij te binnen schiet. Niets is – daar zeg ik het al – te gek om gek over na te denken. En als iemand het te gek vindt wat ik bedenk, dan leze-ie best de ondertitel van de blog: 'Though this be madness, yet there is method in't.'
De foto van de dwangbuis is gekozen omdat misschien het lichaam gekneveld kan worden, de geest kan dat niet. De onzichtbare drager van het elegante stuk kledij (wie designet toch zo'n dingen?) heeft ook de mond vrij. Net als de schrijver van deze blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten